هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز
این آسمان غمزده غرق ستاره هاست …
از مجموعه شعر “با دماوند خاموش“
سروده ی “سیاوش کسرایی” – 1345
هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز …
هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز
این آسمان غمزده غرق ستاره هاست …
از مجموعه شعر “با دماوند خاموش“
سروده ی “سیاوش کسرایی” – 1345
دیدگاهتان را بنویسید