هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز
این آسمان غمزده غرق ستاره هاست …
از مجموعه شعر “با دماوند خاموش“
سروده ی “سیاوش کسرایی” – 1345
هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز …
خواندن بعدی
خوابی و چشم حادثه بیدار می شود هفت آسمان به دوش تو آوار می شود خواب زنانه ای ست به …
به مطلب می رسد جویای کام آهسته آهسته *** ز دریا می کشد صیاد دام آهسته‌آهسته به مغرب می تواند رفت …
یک ساعت از من دوری و دارم امشب برایت جاده می بافم با یک کلاف و میل آبی رنگ رج دانه هایی ساده می بافم یک رج کنارت رو به دریا …
جهان جمله تویی، تو در جهان نه *** همه عالم تویی، تو در میان نه چه دریایی است این دریای پر موج *** همه در وی گم و از وی نشان نه چه راه است این نه سر پیدا و …
