عشق حادثه ای است که دیگر اتفاق نخواهد افتاد؛ از آن زمان که آدم یاد گرفت چگونه “سَد” بسازد …
- حاج خانم پروانه ایرانی، از سفر مکه بازگشت.
- حاجیه خانم پروانه ایرانی، از سفر مکه بازگشت.
جمله ی نخست درست است. زبان فارسی برای جنس مؤنث و مذکر، یکسان به کار می رود و نشانه ای ویژه برای هر یک ندارد؛ یعنی یک صفت را برای مذکر و مؤنث، به طور یکسان به کار می برد.
منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هفتم دوره ی اول متوسطه
دکتر محمد جواد ظریف در پاسخ به اظهارات وزیر خارجه آمریکا در شورای روابط خارجی گفت:
….
در ارتباط با شعار مردم ایران نسبت به سیاست های دولت آمریکا، در طول مذاکرات بارها به آقای کری تاکید کردم که مردم ایران بزرگوار و فهیم‌اند و بی‌دلیل نسبت به اقدامات دیگران عکس العمل تند نشان نمی‌دهند. شما به دنبال علت بگردید و نه معلول. علت خشم مردم ایران سیاست های آمریکا در طول بیش از 60 سال گذشته در کودتا علیه یک حکومت دموکراتیک و حمایت از دولت کودتا در 1332، پشتیبانی همه جانبه از رژیم پهلوی، حمایت از رژیم صدام حسین در جنایات بی شمار علیه مردم ایران و عراق از جمله استفاده از سلاح های شیمیایی و اقدامات خصمانه دیگر علیه ملت ایران منجمله اتهامات بی اساس علیه برنامه هسته ای صلح آمیز ایران و تحمیل تحریم های ظالمانه و کور علیه این مردم است.
….
این بخشی از پاسخ دکتر محمد جواد ظریف در واکنش به اظهارات وزیر خارجه آمریکا در مورد مذاکرات هسته ای بود. جان کری در بخشی از صحبت های خود گفته بود: «به تیم ایرانی گفتم که شعار مرگ بر آمریکا نه تنها کمک‌کننده نیست، بلکه کاملا احمقانه است.»
ناآگاهی از شرارت های آینده و فراموشی شرارت های گذشته، مآل اندیشی کریمانه ی طبیعت است که ما با آن ملغمه ی روزهای ناچیز و پُر شرارت خویش را بر خود گوارا می کنیم و آن گاه، احساسات نجات یافته ی ما دیگر به خاطرات مقطع باز نمی گردد و اندوه های ما بر حاشیه ی تکرار، خام باقی نمی ماند.
“دیدن دختر صد در صد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل” مجموعه ی هفت داستان کوتاه از “هاروکی موراکامی” است که با ترجمه ی “محمود مرادی” توسط “نشر ثالث” منتشر شده است.
داستان کوتاه زیر، داستانی است که نام کتاب هم از آن برداشته شده است:
در یک صبح زیبای ماه آوریل در یکی از خیابان های فرعی محله ی معروف هارویوکویِ توکیو دختر صد در صد دلخواهم را دیدم. راستش را بخواهید آن قدرها هم زیبا نیست. آدم خیلی مهمی هم نیست. لباس پوشیدنش هم چیز خاصی ندارد. پشت موهایش در خواب شکسته و بی ریخت شده. جوان نیست. باید سی سالی داشته باشد. درست ترش این است که بگویم اصلا شبیه دخترها نیست. اما هنوز هم از پنجاه قدمی می توانم بفهمم او دختر صد در صد دلخواه من است. وقتی او را می بینم، دل در سینه ام شروع به تپیدن می کند و دهانم مثل کویر خشک می شود.
شاید هر کسی به دختر خاصی علاقه مند باشد، دختری با پاهای قلمی، چشم های درشت و انگشت های ظریف. یا این که همین طوری با دخترهایی آشنا بشود که همیشه برای وقت گذرانیِ با هر کسی وقت دارند. اما من چیزهای خاصی را ترجیح می دهم. گاهی وقت ها در رستوران خودم را در حالی که به دختری در میز کناری خیره شده ام به این خاطر که شکل دماغش را دوست دارم، گیر می اندازم. اما هیچ کس نمی تواند اصرار کند دختر صد در صد دلخواه مورد علاقه اش با آنچه از قبل تصور می کرده، کاملا مطابقت دارد. با این که شکل دماغ ها را دوست دارم، نمی توانم شکل دماغش را به خاطر بیاورم. حتی یادم نمی آید اصلا دماغی داشته باشد. تنها چیزی که با اطمینان یادم می آید، این است که چندان زیبا نبود. عجیب است.
مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم، خفقان!
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم:
– آی!
با شما هستم!
این درها را باز کنید!
من به دنبال فضائی می گردم،
لب بامی،
سر کوهی،
دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم.
آه!
می خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد!
من هوارم را سر خواهم داد!
چاره درد مرا باید این داد کند
از شما “خفته ی چند”!
چه کسی می آید با من فریاد کند؟
«فریدون مشیری»
- چگونه می توان با تمرین و تلاش، به کمال رسید؟
- آیا چگونه می توان با تمرین و تلاش، به کمال رسید؟
جمله ی دوم، نادرست است؛ زیرا به همراه کلمه ی پرسشی «چگونه»، نیازی به آوردن کلمه ی پرسش ديگر مانند «آیا» نیست. به سخن ديگر، با هم به كار بردن دو يا چند كلمه ی پرسش در يك جمله، روا نيست؛ اما هر كدام را به تنهايی می توان در جمله ای به كار گرفت.
منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هفتم دوره ی اول متوسطه
فرجام مذاکرات هسته ای بین جمهوری اسلامی ایران و گروه موسوم به 5 + 1، “برجام” شد. یعنی “برنامه جامع اقدام مشترک”. خیلی زود اظهار نظرهای مختلف شروع شد. چیزی که کاملا قابل انتظار بود. موافقت ها و مخالفت ها ابراز می شوند. اما به نظر می رسد اظهار نظرهایی منطقی و قابل تامل باشند که تنها بر پایه منافع گروه و نظام و دولت و کشور خاصی نباشند و منفعت تمامی طرف های حاضر را مورد توجه قرار دهند. به عنوان مثال کاملا مشخص است که سران رژیم اسرائیل در بیان دیدگاه های خود تنها منافع رژیم مطبوع خویش را ملاک قرار می دهند؛ بنابراین خیلی نمی توان آن ها و نظراتشان را جدی گرفت. از سوی دیگر هر یک از طرف های درگیر در مذاکرات سعی می کنند که دستاوردهای خود را برجسته تر نشان داده و پر رنگ کنند.
به این ترتیب باید منتظر رویدادهای روزهای پیش رو باشیم و ببینیم آیا اهرم های مخالفانِ توافق می تواند مانعی برای پیشبرد برنامه های ذکر شده در متن توافقِ جامع باشد یا اراده ی جامعه ی جهانی موجب پایبندی طرفین به تعهدات خود می شود؟ چرا که تنها در این صورت “تصمیم تاریخی” و “روز تاریخی” مورد نظر “دکتر محمد جواد ظریف” و “فدریکا موگرینی” به واقعیت تبدیل می شود.
در هر صورت چه آنکه به توافقات حاصل شده جامه ی عمل پوشانده شود و چه آنکه خلاف آن واقع شود، لازم است از زحمات چند ماهه و بلکه چند ساله ی تیم مذاکره کننده ی هسته ای، به خصوص دکتر ظریف و همچنین سایر اراده های سیاسی داخل ایران و گروه 5 + 1 که برای حصول یک توافق مورد رضایت هر دو طرف تلاش کردند؛ تشکر و قدردانی کنیم.
امیدوارم آنچه در آینده شاهد آن خواهیم بود به مصلحت کشور و مردم باشد و شعر زیر که از “هلالی جغتایی” است در مورد این توافق صدق کند:
باز عقد موافقت بستند
به هم از روی مهر پیوستند
هیچ کاری ز صلح بهتر نیست
بدتر از جنگ کار دیگر نیست
صلح باشد طریق اهل فلاح
زان جهت گفته اند صلح و صلاح
«س.م.ط.بالا»
می گوید: «من فکر می کنم، پس هستم.»
می گویم: «به چه چیز فکر می کنی؟»
می گوید: «به خودم، انسان، زندگی، مرگ، جنگ، صلح و طبیعت…»
می گویم: «چه نتیجه ای می گیری؟»
می گوید: «بودن خوب است اما نبودن خوب تر.»
«س.م.ط.بالا»
آخرین دیدگاه‌ها