میان آدمیان چیزی نیست، جز دیوار هایی که خود ساخته اند.
چیزهایی هست که باید نوشت ....
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ
آدمهای مبتلا به رنجی عمیق وقتی که شاد هستند رنجشان فاش میشود: طوری به شادی میچسبند که انگار از سرِ حسد میخواهند بغلش کنند و خفهاش کنند.
ناآگاهی از شرارت های آینده و فراموشی شرارت های گذشته، مآل اندیشی کریمانه ی طبیعت است که ما با آن ملغمه ی روزهای ناچیز و پُر شرارت خویش را بر خود گوارا می کنیم و آن گاه، احساسات نجات یافته ی …
پنج چیز است که پنج چیز از آن نزاید: دلی که خانه ی غرور است کانون محبت نشود. یاران دوران فرومایگی، نکوخویی ندانند و تنگ نظران ره به بزرگی نبرند. حسودان بر جمال و کمال جز به چشم کین ننگرند …
خود را سلولی در پیکره بشریت تلقی کنید
که می تواند با به حرکت درآوردن انرژی،
انتقال فاز به عشق کیهانی را میسر کند
و از این طریق تفاوتی بزرگ بیافریند.
فراموش نکنید که چنانچه اندیشه انگیخته از عشق باشد
ما را یک قدم به کشف آتش برای دومین بار نزدیک می کند