دیروز
چون دو واژه به یک معنی
از ما دو نگاه
هر یک سرشار دیگری
اوج یگانگی
و امروز
چون دو خط موازی
در امتداد یک راه
یک شهر یک افق
بی نقطه ی تلاقی و دیدار
حتی در جاودانگی
«دو خط، از زبان برگ، محمدرضا شفیعی کدکنی»
دو خط ، از مجموعه‌ی از زبان برگ، سروده‌ی محمدرضا شفیعی کدکنی
دو جاده جنگلی از هم جدا می شدند
گذر از هر دو ممکن بود
در مقام رهگذر مدتها ایستادم
تمام تفاوت ها ناشی از یک انتخاب بود
رابرت فراست