خر عیسی گرش به مکه برند؛ چون بیاید هنوز خر باشد

یکی از وزرا پسری کودن داشت. پیش یکی از دانشمندان فرستاد که مراین را تربیتی میکن مگر عاقل شود. روزگاری تعلیم کردش و مؤثر نبود پیش پدرش کَس فرستاد که این عاقل نمی‌شود و مرا دیوانه کرد.

چون بُوَد اصل گوهری قابل
تربیت را در او اثر باشد
هیچ صیقل نکو نداند کرد
آهنی را که بد گهر باشد
سگ به دریای هفتگانه بشوی
که چو تر شد پلیدتر باشد
خر عیسی گرش به مکه برند
چون بیاید هنوز خر باشد

«گلستان سعدی؛ باب هفتم؛ در تاثیر تربیت»

دیدگاه‌ها

11 پاسخ به “خر عیسی گرش به مکه برند؛ چون بیاید هنوز خر باشد”

  1. عارف نیم‌رخ
    عارف

    پس عدالت خدا و اختیار انسان چه می‌شود؟

    1.  نیم‌رخ
      ناشناس

      حکیمان می گویند تربیت قبل از انعقاد نطفه شروع می شود ترکیب نطفه ، شیر مادر ،نان پدر و اخلاق پدر و مادر همه در تربیت تأثیر دارد

      1. ناشناس نیم‌رخ
        ناشناس

        انگار کشتی را گزارش میکنید؛ مثل هادی عامل

    2. اردشیر نیم‌رخ
      اردشیر

      کدام حکیم چنین شکری خورده ، بحث ژن درمانی چه ربطی به نون پدر و شیر مادر دارد شما هم شدید گزارشگر کشتی ؟!

    3.  نیم‌رخ
      ناشناس

      دوست‌عزیزم‌خر‌عیسی‌مکه‌رود‌خر‌گردد‌💔این‌سخن‌معنی‌بسیار‌دارد‌♻️یعنی‌با‌اندوخته‌حرام‌به‌مکه‌رفتن‌جایز‌نیست💔مثلی‌کوتاه‌شما‌وضوع‌میگیرید‌به‌عنوان‌طهارت‌که‌پاک‌شوی‌و‌رو‌به‌قبله‌بیستی‌💔خوب‌کسی‌که‌لقمه‌اش‌حرام‌است‌طارتش‌چگونه‌باشد‌چه‌رسد‌رو‌بهقبله‌ایستد‌

      1. غلام نیم‌رخ
        غلام

        تودیگه چه تفسیری برا خودت ساختی دوست عزیز نظر شما ابن هست که اگر به خر نون حلال بدی ببریش مکه اون خر عاقل میشه بقول شاعر تربیت نااهلان چون گردویی بر گنبدان

  2.  نیم‌رخ
    ناشناس

    سگ به دریای هفتگانه “مشوی”

  3.  نیم‌رخ
    ناشناس

    حکیمان می گویند تربیت قبل از انعقاد نطفه شروع می شود ترکیب نطفه ، شیر مادر ،نان پدر و اخلاق پدر و مادر همه در تربیت تأثیر دارد

    1.  نیم‌رخ
      ناشناس

      کاملا درست است. تربیه اولین یا سوسیالیزاسیون نخستین نوزادان تا سن پنج سالگی تکمیل میشود که اگر دور و بر کودک اشخاص پلید باشندازین کودک به احتمال اغلب یک شخص پلید بار خواهد ءمد.

  4.  نیم‌رخ
    ناشناس

    گنج‌در‌خانه‌و‌ما‌گِرد‌جهان‌میگردیم

  5. حسین زاده نیم‌رخ
    حسین زاده

    سلام. سعدی سلطان ادب و هنر است. کیست که دست و پا بزند تا خودش را به گرد پای سعدی برساند؟ نام نیکو گر بماند زآدمی- به کز او ماند سرای زرنگار. ای که دستت می رسد کاری بکن- پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار. یا سر چشمه باید گرفتن به بیل- چو پُر گشت نتوان گذشتن به پیل! یا: یا مکن با فیلبانان دوستی- یا بنا کن خانه ای درخور به فیل. یا در مقام معرفتی می گوید: هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی؛ ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی. یا: گر برود جان ما در طلب وصل دوست- حیف نباشد چو دوست، دوست تر از جان ماست. واقعاً جا دارد انسان از شوق اشکش در بیاید با این اشعار بلند و پر محتوا.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *