دوستداشتن، رحمت است؛ مورد محبت واقع شدن، خوشبختی است.
آدمهای مبتلا به رنجی عمیق وقتی که شاد هستند رنجشان فاش میشود: طوری به شادی میچسبند که انگار از سرِ حسد میخواهند بغلش کنند و خفهاش کنند.
تا به یک بیمار یا یک سالخورده یا یک جَسَد بر میخورند در دَم میگویند: «زندگی باطل است!» اما اینان تنها خود باطل اند؛ خود و چشمانِ شان که جز یک نما از هستی را نمیبیند. فرو رفته در عمق …