خاموشانه شعری از “سیاوش کسرایی” از مجموعه ی “با دماوند خاموش”

خاموشانه شعری از "سیاوش کسرایی" از مجموعه ی "با دماوند خاموش"

خاموشانه

من در صدف تنها
با دانه ای باران
پیوسته می آمیختم پندار مروارید بودن را
غافل که خاموشانه می خشکد
در پشت دیوار دلم دریا

«سیاوش کسرایی – با دماوند خاموش»

دیدگاه‌ها

2 پاسخ به “خاموشانه شعری از “سیاوش کسرایی” از مجموعه ی “با دماوند خاموش””

  1. mary نیم‌رخ
    mary

    دوست داشتن تو شکل خودش را پیدا کرده است
    همیشه چند قدم جلو تر از من راه می رود.

  2. mary نیم‌رخ
    mary

    چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود
    ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *