تا به یک بیمار یا یک سالخورده یا یک جَسَد بر میخورند در دَم میگویند: «زندگی باطل است!» اما اینان تنها خود باطل اند؛ خود و چشمانِ شان که جز یک نما از هستی را نمیبیند. فرو رفته در عمق افسردگی و آرزومندِ یک حادثهی کوچک که مرگ آوَرَد: این گونه چشم به راه اند و دندان برهم میسایند.
انسانی که معنا و هدف زندگی را بداند، نه تنها خود را با افراد ملت خویش برابر خواهد دانست، بلکه با تمام ابنای اقوام دیگر نیز مساوی خواهد شمرد.
بر عهده گرفتن مسئولیت و امور زندگی به این معناست که هرگز دیگری را برای هیچ کاری، از به دنیا آمدن تان گرفته تا انجام کارهای روزمره یا داشتن احساسی خاص سرزنش نکنید. حتی اوف هم نگویید.