اصل و اساسی که تمام اخلاق گرایان به راستی در باب آن نظری یکسان دارند، این است: کسی را نیازار و هر چه می توانی به دیگران یاری برسان.
تلاش کردم خدا را بخندانم، خدا نخندید تلاش کردم خدا را خشمگین کنم، خدا خندید
آن که در جایگاه نخست است، حتماً دارای نقش نخست نیست. چه بسیار پادشاهان که از سوی وزیرانشان و چه بسیار وزرا که از سوی منشی هایشان اداره می شوند.