اصل و اساسی که تمام اخلاق گرایان به راستی در باب آن نظری یکسان دارند، این است: کسی را نیازار و هر چه می توانی به دیگران یاری برسان.
پنج چیز است که پنج چیز از آن نزاید: دلی که خانه ی غرور است کانون محبت نشود. یاران دوران فرومایگی، نکوخویی ندانند و تنگ نظران ره به بزرگی نبرند. حسودان بر جمال و کمال جز به چشم کین ننگرند …
دوستداشتن، رحمت است؛ مورد محبت واقع شدن، خوشبختی است.
وقتی نابغه ای حقیقی در دنیا پیدا می شود می توانید او را از این نشانه بشناسید: تمام ابلهان علیهش متحد می شوند.