اگر آدمی آنقدر به غذا بیاعتنا باشد که زرد و ناتوان شود، ما نباید او را تحسین کنیم؛ اما مردی که از آگاهی به نیازهای خویش به مرحلهی همدردی با گرسنگان رسیده باشد سزاوار تحسین ما خواهد بود.
چیزهایی هست که باید نوشت ....
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ
اصل و اساسی که تمام اخلاق گرایان به راستی در باب آن نظری یکسان دارند، این است: کسی را نیازار و هر چه می توانی به دیگران یاری برسان.
تا چهل سالگی که مغزم خوب کار می کرد، به ریاضیات و پژوهش پرداختم. از چهل تا شصت سالگی که ذهنم ضعیف شده بود به فلسفه روی آوردم و در اواخر که به کلی مغزم کار نمی کرد به سیاست!
اگر آن تردیدهایمان را نداشتیم، چگونه بدان یقین نشاط بخشمان دست می یافتیم؟
کسی را بجو که ماهرانه چنگ بنوازد،
و هرگاه غم وجودت را گرفت، او
چنگ خواهد نواخت
و حالت خوب خواهد شد
ساموئل1، باب 16، آیه های 16-14