خطوط آوازه خوان
مه رویی را تیشه می زنند برسنگ مرمرین.
با دوران های تهی
جان می گیرد
در زیر دام دست ها پیکره ای
غبار مرده مه خاموش
شکفت
چهره نمایان سکوت
برقامت خاکستر نشینی تنها
mary
خطوط آوازه خوان
خواندن بعدی
چه ساده لوح بود وجدانی که با دادن پول خُردی به گدایی در چهارراه، آسوده شد. «س.م.ط.بالا»
چون که صد آید، نود هم پیش ماست پوشش صد عیب ما هم ریش ماست چون که جان بر لب رسد ما مُرده ایم نان به نرخ روز با هم خورده ایم… «س.م.ط.بالا» (به تاریخ: هجدهم آذر ماه یک هزار …
من مسافر قطارم می رم اما ماندگارم توی شبهای سیاهی همدمی جز تو ندارم قطار زندگی من بی بهونه بی توقف میره تا مقصد آخر راهی جز سفر ندارم مقصد همه همینجاست دیگه دلتنگی ندارم من مسافر قطارم مونده از …
من یه معتادم خجالت می کشم از گفتنش، حتی خجالت می کشم روزها روی خط راه راه بر سر یک چهار راه شب ها توی پارک از تماشای … ها خجالت می کشم من یه معتادم ایستاده پشت در در …
