باران
از پله‌های ابر
پایین می‌آید
بی‌ذوقی نکن چتر سیاه!
«محمدعلی بهمنی*»
* از مجموعه ی “چتر برای چه؟! خیال که خیس نمی شود” – محمدعلی بهمنی – 1386
برچسب: محمدعلی بهمنی
-
چراغ ؛ یک مثنوی از محمدعلی بهمنی
چراغ یک مثنوی از استادِ غزل، محمدعلی بهمنی ست.
باز می خواهم تو را پیدا کنم
با تو شاید خویش را معنا کنممن کی اَم؟ گر خودشناسی داشتم
کِی زِ خود بودن هراسی داشتم؟های… ای آیینه معنا کُن مرا
گُم شدم در خویش پیدا کُن مرافرصتی تا رود را پیدا کنم
قطره قطره خویش را دریا کنماهرمن دارد مُجاب اَم می کند
لای لایش گاه خوابم می کندآه… اگر این قطره در شن گُم شود
«ظاهرم» در چاهِ «باطن» گُم شودشیشه ی این دیو در دست من است
همت اما، وای… با اهریمن استهای… ای آیینه تصویرم مکن
آنچه می خواهد«منِ» پیرم مکنهای… ای آیینه حاشا کن مرا
گُم کن و آزاد پیدا کن مرابا منِ دریاییِ من موج باش
در حضیضِ من هوای اوج باشمی توانی می توانی «آنِ» من
بازگردانی «منِ انسانِ» منشیخ ما دیری ست شب ها با چراغ
دیگر از انسان نمی گیرد سراغالفتی تا ما چراغِ او شویم
خانه خانه در سراغِ او شویم«محمدعلی بهمنی؛ مثنویِ چراغ»
-
زخم . غزلی از محمدعلی بهمنی
زخم آنچنان بزن که به رستم، شغاد زد*
زخمی که حیله بر جگر اعتماد زدباور نمی کنم به من این زخم بسته را
با چشم باز آن نگه خانه زاد زدبا اینکه در زمانه ی بیداد می توان
سر را به چاهِ صبر فرو برد و داد زدیا می توان که سیلی فریاد خویش را
با کینه ای گداخته بر گوش باد زدگاهی نمی توان به خدا حرف درد را
با خود نگاه داشت و روز معاد زد«محمد علی بهمنی»
* چنانچه تمایل دارید در مورد داستان رستم و شغاد و چگونگی مرگ رستم بیشتر بخوانید به ادامه مطلب بروید: (بیشتر…)
-
دیگر به انتظارِ کدامین رسالتی
خوابی و چشم حادثه بیدار می شود
هفت آسمان به دوش تو آوار می شود
خواب زنانه ای ست به تعبیرِ گُل مکوش
گل در زمین تشنه ی ما خار می شود
برخیز تا به چشم ببینی چه دردناک
آیینه پیشِ روی ِ تو دیوار می شود
دیگر به انتظارِ کدامین رسالتی
وقتی عصایِ معجزه ها مار می شود؟
باز این که بود گفت: «انالحق» که هر درخت
در پاسخ انالحقِ وی دار می شود
وحشت نشسته باز به هر برگ این کتاب
تاریخ را ببین که چه تکرار می شود!«محمدعلی بهمنی»