برچسب: مزمور اول

  • مزمور اول (سوک سرودی برای عین القضات همدانی)

    مزمور اول (سوک سرودی برای عین القضات همدانی)

    مرا نیز چون دیگران خنده ای هست،
    و اشکی و شکی، جنونی و خونی،
    رها کن مرا؛
    رها کن مرا در حضورِ گُل و

    زُمره ی نور،

    نورِ سیه فامِ ابلیس.

    مرا دست و پیراهن آغشته گردید،
    به خونِ خدایان.

    مرا زیرِ این مطلقِ لاژوردی،
    نَفَس گشته فواره ی درد و دشنام،
    نه چونان شمایان.

    مرا آتشی باید و بوریایی،
    که این کفر در زیرِ هفت آسمان هم نگنجد
    بر ابلیس جا تنگ گشته ست آنجا.

    رها کن مرا.
    رها کن مرا.

    توضیح: مزمورِ اول سوک سرودی است برای «عین القضات همدانی» که توسط محمدرضا شفیعی کدکنی سروده شده و در مجموعه ی شعر «بوی جوی مولیان» منتشر شده است.

    پی نوشت: “مزمور” در فرهنگ لغت دهخدا چنین بیان شده است: آنچه از کتاب زبور می سرایند و انواع دعا. نای و سرود.