نام سفیر پیشین ایران در سازمان ملل متحد، امروز بیش از هر زمان دیگری بر سر زبان هاست. حالا او در میان ایرانیان – جمع کثیری از ایرانیان – چهره ای محبوب به حساب می آید و همه در انتظار به ثمر نشستن تلاش هایش در عرصه ی دیپلماتیک هستند. همین عامل سبب شد تا کتاب “آقای سفیر” به یکی از کتاب های پُر فروش تبدیل شود. کتابی از گفتگوهای “محمدجواد ظریف” با “محمدمهدی راجی” و منتشر شده توسط “نشر نی”.
مباحثی همچون دوران کودکی و نوجوانی، عزیمت به آمریکا، ازدواج، حضور در سازمان ملل متحد، قطعنامه ی 598 شورای امنیت، حضور در معاونت حقوقی و بین المللی وزارت امور خارجه، حوادث افغانستان و عراق، مذاکرات هسته ای و ماجراهای مربوط به پیمان های NPT و CTBT، قطعنامه ی 1296، توافق سعدآباد، خداحافظی از سازمان ملل متحد و بسیاری پرسش و پاسخ های دیگر، این کتاب را بسیار خواندنی کرده و ضمن بیان تاریخ شفاهی معاصر ایران، روشنگر ابهامات زیادی هست.
شنیدن خطاها، تهدیدها، آسیب ها، فشارها، فرصت ها، پیروزی ها و تجربه های روابط بین المللی، آن هم از زبان فردی با سابقه ی طولانی در این زمینه، بی گمان جذاب و آموزنده است.
متن پشت جلد کتاب:
«محمدجواد ظریف در خانواده تاجر مذهبی سنتی به سال 38 در تهران متولد شد. دبستان و دبیرستان علوی استعداد سخنوری او را شکوفا کرد و به رغم درخواست خانواده و رسم مدرسه علوی مانند بسیاری دیگر از محصلان این مجموعه دینی آموزشی به سیاست روی آورد. (بیشتر…)