خاموشانه من در صدف تنها با دانه ای باران پیوسته می آمیختم پندار مروارید بودن را غافل…

بهار می شود یکی دو روز دیگر از پگاه چو چشم باز می کنی زمانه زیر و…

هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز این آسمان غمزده غرق ستاره هاست ……