برچسب: زبان فارسی

  • درست نویسی – استفاده از فعل های کوتاه و ساده

    • یک جلد کتاب داستان خریدم.
    • یک جلد کتاب داستان خریداری کردم.

    جمله اول، پسندیده تر است. جمله دوم هم اگر چه با همان فعل «خرید» ساخته شده، اما به دلیل ترکیب شدن با یک فعل دیگر (کردم)، سنگین و طولانی تر شده است. هرگاه بتوانیم جمله ها را با فعل های کوتاه و ساده تر بنویسیم، نباید از شکل های ترکیبی و دشوارتر آنها استفاده کنیم. به چند نمونه ی زیر، توجه کنید:

    بنویسیم ننویسیم
    داشت برخوردار بود
    گرفت به خود اختصاص داد
    نوشت به رشته تحریر درآورد
    شنید / فهمید اطلاع حاصل کرد

    منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هشتم دوره ی اول متوسطه

  • درست نویسی – کاربرد صحیح ” علیه ” در جمله

    • مظلومان، علیه ستمگران قیام کردند.
    • مظلومان، بر علیه ستمگران قیام کردند.

    جمله ی اول درست است؛ «عَلَیه» (علی + ه) یعنی بر ضد او. بنابراین، کاربرد «بر علیه» نادرست است. البته به جای این کلمه می توانید از برابر دیگر «بر ضدّ، ضدّ» استفاده کنید.

    منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی  هشتم دوره ی اول متوسطه

  • درست نویسی – کاربرد ” به قول معروف ” در جمله

    • آن قدر مطلب را برایش تکرار کردم که به قول معروف «زبانم مو در آورد».
    • آن قدر مطلب را برایش تکرار کردم که به قول معروف «خسته شدم».

    جمله ی ردیف اول درست است؛ زیرا بعد از عبارت «به قول معروف» یک سخن معروف و شناخته شده، قرار گرفته است؛ اما در جمله ی ردیف دوم، سخن معروفی ذکر نشده است. بنابراین، هرگاه در نوشته ای عبارت «به قول معروف» را به کار ببریم؛ باید پس از آن حتما سخن معروف، بیتی مشهور، مثلی رایج و… ذکر کنیم مانند:

    برای آمدن تو آن قدر صبر کردم که به قول معروف زیر پایم علف سبز شد.

    منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هفتم دوره ی اول متوسطه

  • درست نویسی – حذف فعل زمانی که تکرار شده باشد

    • سهراب، در مسابقه برنده شد و جام قهرمانی را گرفت.
    • سهراب، در مسابقه برنده و جام قهرمانی را گرفت.

    جمله ی نخست، درست است؛ اما در جمله ی دوم به سبب حذف «شد»، از بخش اول، جمله نادرست است. در این مثال، فعل جمله ی اول «برنده شد» و فعل جمله ی دوم «گرفت» است. این دو نمی توانند جانشین هم شوند.
    بنابراین، هرگاه فعل جمله ها متفاوت باشد؛ نمی توان یکی را حذف کرد، حذف فعل، هنگامی صحیح است که عینا تکرار شده باشد و ما برای پرهیز از تکرار آن، یک فعل، معمولا اولی را حذف می کنیم و دومی را نگه می داریم؛ مانند:

    ما میهن خود را گرامی و پدر و مادرمان را دوست می داریم.

    منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هفتم دوره ی اول متوسطه

  • درست نویسی – نشانه جمع کلمات فارسی

    • دانش آموز، نتیجه ی آزمایش های علوم را برای معلم بیان کرد.
    • دانش آموز، نتیجه ی آزمایشات علوم را برای معلم بیان کرد.

    جمله ی اول درست است. «آزمایش» یک واژه ی فارسی است و با نشانه ی فارسی «ها»، جمع بسته می شود. کلماتی چون «گرایش، پیشنهاد، گزارش، فرمایش» فارسی هستند و بهتر است در کاربرد آنها به این نکته توجه کنیم.

    منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هفتم دوره ی اول متوسطه

  • درست نویسی – تأکید و تردید

    • من، حتماً در این گفت و گوی دوستانه، شرکت می کنم.
    • من، قول می دهم، احتمالاً در این گفت و گوی دوستانه، شرکت می کنم.

    جمله ی دوم، نادرست است؛ زیرا در قسمت اوّل این جمله، نخست با تأکید قولی داده شده؛ سپس کلمه ی «احتمالاً» آمده است که بیانگر تردید است. یعنی قسمت دوم جمله، بخش اول را بی ارزش می سازد.

    منبع: آموزش مهارت های نوشتاری پایه ی هفتم دوره ی اول متوسطه