بزرگان گویند: “تملق، شنونده و هم گوینده را فاسد می کند”. تملق نامه ای نوشتم که مزاح کنم با گوینده و شنونده.
خاکم به سر! که خاک بر سرم تویی! *** در هر نفسی آن دم و بازدم تویی
آخ تویی، باخ(1) تویی، مونشن گلادباخ(2) تویی *** آی تویی، نای تویی، گودبای و بای بای(3) تویی
آپ(4) تویی، دان(5) تویی، سردار و سروان تویی *** آج تویی، کاج تویی، سرور بی تاج تویی
آز تویی، راز تویی، چهره ی غماز تویی *** آس تویی، تاس تویی، چاره ی وسواس تویی
آش تویی، ماش تویی، خواهر و داداش تویی *** آه تویی، ماه تویی، خرمنی از کاه تویی
آچ تویی، ماچ تویی، لامسه و تاچ(6) تویی *** آک تویی،لاک(7) تویی، لنگی و دلاک تویی
آب تویی، باب تویی، امیر و ارباب تویی *** آگ تویی، باگ(8) تویی، تریس(9) و دیباگ(10) تویی
آو تویی، کاو تویی، کودک کنجکاو تویی *** آن تویی، نان تویی، یقین و ایمان تویی
آد تویی، داد تویی، هم نفس باد تویی *** آت تویی، مات تویی، لوتی و هم لات تویی
آل تویی، قال تویی، بال و پر و زال تویی *** آژ تویی، ژاژ تویی، نرمش و ماساژ تویی
آغ تویی، باغ تویی، پوستی و دباغ تویی *** آف(11) تویی، صاف تویی، سکه و صراف تویی
آم تویی، نام تویی، آینه و جام تویی *** آر تویی، کار تویی، هستی دوار تویی
من چه کنم؟! کجا روم؟! تا که تو را نبینمت *** شانس ندارم که صنم، چاره ی بیچاره تویی
«س.م.ط.بالا»
(به تاریخ: بیست و هشتم تیر ماه یک هزار و سیصد و نود و دو خورشیدی)