دندانپزشکی حالا خیلی ترقی کرده. مثل گذشته ها نیست که با سرِ دستمال بسته پیش سلمانی محل بروی تا با انبُر دندان خراب را بکشد و راحتت کند.
خرجِ درمانِ دندان حالا کمرشکن است و دندان های این قوم همه خراب.
امیدی به بیمه های درمانی نیست. آنها اولویت شان سود است تا سلامت.
امیدی به پزشکان نیست. آنها نان آورانِ نام آورِ خانواده ی خود هستند.
امیدی به واردکنندگان تجهیزات و مواد پزشکی نیست. حتما دلیلش را خودتان می دانید!
امیدی به دولت نیست. همین که یارانه ها را واریز کند و حقوق مدیران خود را پرداخت کند؛ هنر بزرگی است.
لااقل هنگام تسویه حسابِ هزینه های درمان، یک آمپولِ بی حسی به بیمارِ درمانده، تزریق نمایید!! لطفا!!
«س.م.ط.بالا»
الف – آدم پول نداشته باشه، ملالی نیست اما سالم باشه،
ب – آدم قیافه نداشته باشه، خیالی نیست اما سالم باشه،
پ – پرستارها خوش گِل هستن ولی خوش خُلق نیستن،
ت – همه ی کسایی که تو بیمارستانن، بیمار نیستن؛ اما همشون درد دارن،
ث – دریافت مطلوب خدماتِ سلامت، حق بیمار است،
ج – صدقه دفع بلاست،
چ – قبرستون حس بهتری نسبت به بیمارستان داره،
ح – دوست ندارم تو بیمارستان بمیرم.
«س.م.ط.بالا»
پی‌نوشت: هر چند بنا به ملاحظاتی این دعا اجابت نمیشه؛ اما خدا همه ی بیمارها رو شفا بده. آمین.
آخرین دیدگاه‌ها