مشکل وقتی بروز می کند که عادت می کنیم، به جای تدبیر و اصلاح مدیریت و کار، همه چیز را رها کنیم تا شرایط به وضع بحرانی برسد و بعد بخواهیم با تحریک حس از خودگذشتگی، افراد را قانع کنیم که چاه بحران را پر کنند.
ما به طنز نیازمندیم، زیرا هر چه بزرگتر می شویم این آمادگی را پیدا می کنیم که افرادی ترشروی و غمگین شویم، اما بچه ها به راحتی می خندند.
بدبختانه هموطنان ما، آنهایی که در راههای صاف و کوبیده شده راه میروند، طوری ساخته شدهاند که پیوسته در مسیر کسانی که میکوشند راه جدیدی باز کنند، سنگ میاندازند.
برای انهدام یک تمدن، سه چیز را باید منهدم کرد: اول خانواده، دوم نظام آموزشی و سوم الگوها. برای اولی منزلت زن را باید شکست. برای دومی منزلت معلم و برای سومی منزلت دانشمندان و اسطوره ها.
با این همه بارانی که باریده است
فقط تو می دانی و
این پنجره و
این پرنده گمشده
راز روییدن باران با توست
تا به حال در وضعیت بحرانی بودین
یا چاه بحرانی پر کردید؟
بله. بحران های کاری، عاطفی و مغزی …
گاهی چاه بحران هم پُر کردم …
کسی را نیست که بداند
چه عاشورایی ست درمن
تبر
کابوسی ست برای دارکوب ها
وگرنه درخت
سال هاست با این درد کنار آمده است
ساکن
چشم های متروکم
که مرا به عشق نمی خواند
ولی گاهی بحران تو شرایطی که تو داری تلاش میکنی پیش میاد