صبح است.

راه می پیماید فریادی از انعکاس شب.

روی پنجره های اتاقم

حک می شود؛

خواب تلخ عدم.

انوار تسکین مادرند

نه می شکنند

کمر خم می کنند.

پدر سیاه می پوشد.

آیه هایی از تولد می خواند.

صدای همهمه

جیغ،

ترمه تابوت

کودکی عزیزی را از صفحه های خاطره تا انجماد پرواز می دهد.

رویایشان عوض می شود

رنگ می بازد

و حالا نقطه های کور خاطره

چهل صبح است که تکرار می شود.

mary

می خواهم به وطن برگردم؛

برادرم راگم کرده ام.

شخصیتی استثنائی

خاطره ای گنگ

****

من

دختری پانزده ساله ام

و او یونیفرمی سی پنج ساله

آویزان در چوب لباسی کهنه مادربزرگ.

****

کمی بعد از تاریکی

او خبرنگار جنگ بود.

ومن

کودکی تازه متولد شده،

او نویسنده پرفروش ترین کتاب سال

ومن…

****

می خواهم به وطن برگردم

برادرم را گم کرده ام.

mary (96/2/15)

نفس نفس زدنم را خوب می داند
ایستگاهی که سر بازان جنگ را بدرقه می کند

وقتی تو با شلیک گلوله ای در آغوشم هستی

mary

اسیر دست جنونم

روی پلی معلق از اندیشه های دور.

می لغزد

گام های گمراهی و هراس در نورهای کریستالی

صدای سیاهی شب

در متروک دلی

با قصرهزاران نقش اساطیری

می پیچد

ویرانی طوفان و عریانی راه

و قالب فرسوده من در تابوتی که هنوز بر دوش زمین سنگینی می کند.

mary

 وقتی زمستان به سراغمان می آید

پدرم تکیه گاهی

برای،

تمام پنجره های نیمه باز است.

وقتی زمستان به سراغمان می آید…

mary

نرم و آهسته قلم را می شست
در نگاه زن مینیاتوری شرق.
سایه ای سنگین بود
و خطاپوش و خیال آشفته
کهربایی دلش را می جست…

mary

دستی از شیشه های اتاق مرا دار می زند

دنبال رد پایی از خودم می گردم
در ثانیه هایی که زود پیر می شوند و زود فراموش

حلقه های تشویش تنگ تر می شود
گرداگرد قلبی که مدام
می لرزد

سایه ای برجای می ماند
صورتی رنگ پریده
زیر کلاهی له شده

دیدگانی که پلک نمی زنند
و غوغایی آن سوتر
در اسارتی چشم می بندد

زمان
درجای ایستاده است

گره طنابی لرزان درنسیم تاب می خورد
وتاریکی از حیاط خالی می شود

mary

بگذار که در آینه ات نیم نگاهی بکنم
بگذار که در بَندِ دلت، ترکِ گناهی بکنم

من در این شهر غریبم، و تو خود می دانی
بگذار که از بختِ بَدَم گاه فراری بکنم

«س.م.ط.بالا»

نیم نگاه

(به تاریخ: چهاردهم مهر ماه یک هزار و سیصد و نود و چهار خورشیدی)

پی نوشتِ مهم: تصویر انتخاب شده برای این مطلب از آثار توکا مایر، هنرمند آلمانی است.