ناآگاهی از شرارت های آینده و فراموشی شرارت های گذشته، مآل اندیشی کریمانه ی طبیعت است که ما با آن ملغمه ی روزهای ناچیز و پُر شرارت خویش را بر خود گوارا می کنیم و آن گاه، احساسات نجات یافته ی ما دیگر به خاطرات مقطع باز نمی گردد و اندوه های ما بر حاشیه ی تکرار، خام باقی نمی ماند.

دسته بندی شده در: